Mavi Kelebek ...

Korkuyordum…
Yavaşça yaklaştım yanına ve konuşmaya başladı..Dile döktü yaşayacaklarımı..Birileri bana gerçeği acı biçimde söylemişti…Savaşmaya çalıştım,korkumla yüzleşmeye çabaladım…
Başaramadım…

Ağlamaya başladım…
Gerçekler bu denli sert biçimde ilk defa vuruldu yüzüme..Kalbim bu denli umutla atarken,bir anda zayıfladı bedenim..Ve çöktü ruhum,bedenimin en gizli köşesine..Hakim olamıyordum göz yaşlarıma..Birileri teselli ederken,diğer kişi hala sert ve doğru olan lafları ile eziyordu beni..Bedenim,ruhum,beynim artık dayanamıyordu bu sözlere..Yanından hızlı adımlarla uzaklaştım hemen…Peşimden geldi…Bir kes daha,bir kes daha yineledi söylediklerini…
‘Güçlü olmalısın,güçlü olman gereken zamandasın,zayıflık acizliktir,dik durmalısın… ‘

Güçlü olmalıydım…
Gücüm her şey ile savaşmam gerektiğini gösterdi bana…Kendimle,hayatla,aşkla ve sağlıkla…
Güçlü olmalıydım,ayakta durmalıydım…Savaşmalı,yara almadan kurtulmalıydım…
Başarmalıydım…
Başaracaktım..
Söz verdim kendime,kazanacaktım…

Korkumla yüzleşmeye gidiyordum…
O odaya girdiğimde verilen sözün yerine getirildiğini gördüm..O yanımdaydı..Bana verdiği sözü tutmuş,benimle birlikte olmuştu…Korkumu alıp götürmüş,yüzüme tebessüm,kalbime cesaret eklemişti…Hakkını ödeyemeyeceğim insan,hayatımı kurtarmıştı..

Çıktım o odadan..Beni korkusu içinde büyüten o odadan…
Sapa sağlam..
Dimdik…
Güçlü…
Başarmıştım..
Tanrının verdiği en büyük sınavı,kazanmıştım…Yüzüm gülüyor,ruhum hayat ile oynaşıyordu…Tanrıya ve onlara binlerce kes teşekkürler ediyordum…Saatlerce,hatta günlerce…
Dostlarımın,sevdiklerimin,bildiklerimin,yanımda olduğunu görmek bana gurur ve güç vermişti..Benim bundan sonra sırtım yere gelmezdi…Herkese binlerce kes TEŞEKKÜR EDERİM…

Ve..
Ve bugün benim doğum günüm..
Ben bugün ikinci kes hayata gözlerimi açtım…
Tanrı beni erken büyüttü ama,olsun…
Ben erken büyümekten,hayatı erken öğrenmekten çok mutluyum…
Sizleri seviyorum…
Seviyorum işte…
Teşekkür ederim…