Belki Bir Gün...
Gideceğim,gidiyorum derken o gün geldi de çattı bile...
Bavulumu topluyorum.Doldu da taşıyor bile.Ne bulduysam doldurmuşum resmen.Annemde iki yolluk koyuyor,inince aç kalmayayım diye.Düşünceli annem benim.Ama anlıyorum;sessizce,biraz da hiddetli topladığı bavulumu,yüreğinden bıraktığı dualar ve gözyaşları ile doldurup taşırıyor aslında.Babam köşede sessizce bizi izliyor.İçten içe "niye izin verdim bu kıza?.." diye.Yanıyor içi,gidiyorum diye.Abim ise bu sefer başka bir gururlu.Ben ise biraz sessiz,biraz ağlamaklı,biraz da tebessümle bana ait eşyaları dolduruyorum bavula.Albümler,resimler,giysiler...
Sonra fark ediyorum ki sen de girmişsin o bavula.Seni görünce birden irkilip,kapatıyorum kapağını bavulun.İçinde kilitli kalıyorsun.Ben ise aklımda bin bir çeşit soru...
Hava alanındayız.Bekleme süremiz boyunca sürekli konuşuyoruz.Bazılarının içi öyle boş ki,konuşmak için konuşuyor olduğumuz çok belli.Sussa biri,atlayacak diğeri "Gitme!.." diyerek,sonra ağlayacak.Ama bastırıyoruz duygularımızı.Ben ise korku ve heyecan ile birlikte,huzurlu ve huzursuz arası bir yerdeyim.Sonra tüm havaalanı birden sessizleşiyor.Sanki insanlar heykel gibi çakılıyorlar oldukları yere."Uçağınıza geçiniz..." anonsu kulakları çınlatıyor.Bir anda o havadan sudan konuşmalar sessizliğe bırakıyor yerini.Sarılıyoruz.Her sarılmamız da gözlerimizden yaşlar boşalıyor.İçimizde söyleyemediklerimiz,gözyaşı taneleriyle sessizce akıyor yanaklarımızdan,yaka yaka hem de tenimizi...
Uzaklaşıyorum ailemden sonra.Kollarımızın ağrıdığını hissetmiyoruz bile el sallamaktan.Seni/sizi seviyorum cümleleri dökülüyor her saniye..Sonra o bavuldan çıkmayı nasıl başardığını anlamayarak el sallıyorum sana da.O kadar istemiştim aslında yanımda götürebilmeyi seni,ama sen şimdi ailemin arkasından sessizce el sallıyorsun bana...Görüntün bir gidip,bir geliyor.Yok oluyorsun sonra görüntümden.Önüme duvarlar çıktığını çok sonra fark edıyorum.Utanarak el sallamayı kesiyorum.Ağlamayı sürdürürken gözden kayboluyor herşey.Yavaş ve hızlı adımlarla,bazende geriye dönüp baka baka uçağa yaklaşıyorum.Birden ayağım tökezliyor,sarsılıyorum..İşte o an kendime geliyorum."Ne yapıyorum ben?."Geri dönüp ilerliyorum bir kaç adım havaalanına doğru.Ve yine aynı soru."Ne yapıyorum ben?.."Bir kaç saniye öyle durup düşünemediğim bir akılla bakıyorum ortalığa boş boş...Sonra yüzümde kocaman bir gülümseme ile,uçağa doğru koşuyorum,bilmediğim bir ülkeye...
Koltuğum tam da istediğim gibi,cam kenarı.Şehir içi yolculuklarında cam kenarı bulmak için ne çabalardım.Şimdi o şehirlere havadan bakacağım.İçim bir hoş oluyor.Burkuluyorum.Uçak havalanırken tek tek ailemi görüyorum aşağıda..Önce annem,babam,abim,sonra arkadaşlarım...Hepsinin yüzü dünyalar kadar büyük görünüyor gözlerime..En son seni görüyorum.O temiz gülümseyen yüzünle.Sade,candan,sıcak,samimi,içten bir tebessüm ediyorsun bana.Önce topraklara yansıyor yüzün.Sonra denizlere,masmavi gökyüzüne ve de.Yüzümde sizi/seni görmekten kaynaklanan bir tebessüm.
Ama o da ne?
Siz kaplıyor üstünüzü.Göremiyorum sizi.Arıyorum camdan ama bulamıyorum,yüzüm düşüyor.
Üzülüyorum..
Sis ve bulutlar çekildiğinde aşağıda yabancısı olduğum bir ülke,daha sonra bir şehir görünüyor.Bin bir duyguyla çıktığım yolculuk sonunda sonlanıyor...
Bavulumu topluyorum.Doldu da taşıyor bile.Ne bulduysam doldurmuşum resmen.Annemde iki yolluk koyuyor,inince aç kalmayayım diye.Düşünceli annem benim.Ama anlıyorum;sessizce,biraz da hiddetli topladığı bavulumu,yüreğinden bıraktığı dualar ve gözyaşları ile doldurup taşırıyor aslında.Babam köşede sessizce bizi izliyor.İçten içe "niye izin verdim bu kıza?.." diye.Yanıyor içi,gidiyorum diye.Abim ise bu sefer başka bir gururlu.Ben ise biraz sessiz,biraz ağlamaklı,biraz da tebessümle bana ait eşyaları dolduruyorum bavula.Albümler,resimler,giysiler...
Sonra fark ediyorum ki sen de girmişsin o bavula.Seni görünce birden irkilip,kapatıyorum kapağını bavulun.İçinde kilitli kalıyorsun.Ben ise aklımda bin bir çeşit soru...
Hava alanındayız.Bekleme süremiz boyunca sürekli konuşuyoruz.Bazılarının içi öyle boş ki,konuşmak için konuşuyor olduğumuz çok belli.Sussa biri,atlayacak diğeri "Gitme!.." diyerek,sonra ağlayacak.Ama bastırıyoruz duygularımızı.Ben ise korku ve heyecan ile birlikte,huzurlu ve huzursuz arası bir yerdeyim.Sonra tüm havaalanı birden sessizleşiyor.Sanki insanlar heykel gibi çakılıyorlar oldukları yere."Uçağınıza geçiniz..." anonsu kulakları çınlatıyor.Bir anda o havadan sudan konuşmalar sessizliğe bırakıyor yerini.Sarılıyoruz.Her sarılmamız da gözlerimizden yaşlar boşalıyor.İçimizde söyleyemediklerimiz,gözyaşı taneleriyle sessizce akıyor yanaklarımızdan,yaka yaka hem de tenimizi...
Uzaklaşıyorum ailemden sonra.Kollarımızın ağrıdığını hissetmiyoruz bile el sallamaktan.Seni/sizi seviyorum cümleleri dökülüyor her saniye..Sonra o bavuldan çıkmayı nasıl başardığını anlamayarak el sallıyorum sana da.O kadar istemiştim aslında yanımda götürebilmeyi seni,ama sen şimdi ailemin arkasından sessizce el sallıyorsun bana...Görüntün bir gidip,bir geliyor.Yok oluyorsun sonra görüntümden.Önüme duvarlar çıktığını çok sonra fark edıyorum.Utanarak el sallamayı kesiyorum.Ağlamayı sürdürürken gözden kayboluyor herşey.Yavaş ve hızlı adımlarla,bazende geriye dönüp baka baka uçağa yaklaşıyorum.Birden ayağım tökezliyor,sarsılıyorum..İşte o an kendime geliyorum."Ne yapıyorum ben?."Geri dönüp ilerliyorum bir kaç adım havaalanına doğru.Ve yine aynı soru."Ne yapıyorum ben?.."Bir kaç saniye öyle durup düşünemediğim bir akılla bakıyorum ortalığa boş boş...Sonra yüzümde kocaman bir gülümseme ile,uçağa doğru koşuyorum,bilmediğim bir ülkeye...
Koltuğum tam da istediğim gibi,cam kenarı.Şehir içi yolculuklarında cam kenarı bulmak için ne çabalardım.Şimdi o şehirlere havadan bakacağım.İçim bir hoş oluyor.Burkuluyorum.Uçak havalanırken tek tek ailemi görüyorum aşağıda..Önce annem,babam,abim,sonra arkadaşlarım...Hepsinin yüzü dünyalar kadar büyük görünüyor gözlerime..En son seni görüyorum.O temiz gülümseyen yüzünle.Sade,candan,sıcak,samimi,içten bir tebessüm ediyorsun bana.Önce topraklara yansıyor yüzün.Sonra denizlere,masmavi gökyüzüne ve de.Yüzümde sizi/seni görmekten kaynaklanan bir tebessüm.
Ama o da ne?
Siz kaplıyor üstünüzü.Göremiyorum sizi.Arıyorum camdan ama bulamıyorum,yüzüm düşüyor.
Üzülüyorum..
Sis ve bulutlar çekildiğinde aşağıda yabancısı olduğum bir ülke,daha sonra bir şehir görünüyor.Bin bir duyguyla çıktığım yolculuk sonunda sonlanıyor...
Ve sonra mı?...
" Welcome Duygu... "
