Canım Annem'e
Bugün senin için bir şeyler karalamak geldi içimden annecim...Bugün sana söyleyemediklerimi dökmek istiyorum satırlara;benim için ne kadar özel olduğunu biraz olsun anlayabilmen için bu kadar yeterli mi bilmiyorum...Sana söylenecek tüm sözler yetersiz işte onu çok iyi biliyorum…Senin kadar sabırlı,şefkatli ve anlayışlı birini hiç görmedim hayatımda...Kimi zaman kıskandım seni;senin kadar mükemmel olamayacağımı düşündüm hep.Beni eleştirdiğinde,dünyanın en çok konuşan ve en kötü annesi ünvanını verdim sana...Beni ve abimi, dünyaya getirdikten sonra,kucağına aldığın anın güzelliğini ve büyüsünü anlatırsın ya hep,bir hatamla o büyüyü bozarım diye korkarım çoğu zaman....Üstüme titreyerek beni yedirdin,içirdin,ilk sütümü verdin,ilk adımlarımı,yaramazlıklarımı hep benimle paylaştın....Kah benimle ağladın,kah güldün...Ama hiç bir zaman,hiç bir zaman şikayet etmedin annem...Her şeyi seninle öğrendim ben,senden aldım kimi huyumu...İlk dayağımı da senin ellerinden yedim,ama hakketmiştim doğrusu...Benim için bu kadar uğraşan ,didinen birinin ellerinden yenilen bir fiske,akılda kalmıyor annem,üzülme...
Ne zormuş aslında büyümek…Büyük olmak…Büyük yaşamak…Her şey git gide zorlaşmaya başlıyor,hayat,zaman,eğitim,insanlar,aşk,o,bu,şu…Sen derdin ya hep, ’minicik kalbini kimsenin üzmesine izin verme kızım... ‘ diye…O minik kalbim şimdi öyle sızlıyor ki annem…Öyle isyanlarda bulunuyor ki,duysan ne çok üzülürsün kim bilir,kim bilir ne çok sızlar senin o kocaman yüreğin…
Hayat devam ettikçe ve bizler büyüdükçe, ''...keşke beni ağlatan tek sen olsaydın...'' diye düşünüyorum bazen annem...Çünkü bir tek sen ,bir tek sen ilk sıraya koydun beni,ne yaparsam yapayım bir tek sen sevdin beni...Hiç hesap sormadan,hiç eleştirmeden,hiç yermeden,hiç incitmeden…
Kocaman kanatların var senin var annem…Bizi bir ömür boyu içinde büyüttüğün kocaman kanatların…Orada huzur vardı,saflık vardı,sıcacıklık vardı,temiz gözyaşı,inanç,dürüstlük,doğallık vardı…Senin mis kokan tenin,kocaman yüreğin vardı…
O kanatlardan çıktığım için çok pişmanım…O sıcaklığı arıyor,bulamıyorum…Şimdi o kanatları tekrar istiyorum annem…Üzülmeme izin verme artık anne,çok yoruldum ben,çok yoruldum…Ne kadar daha dayanabilirim bilmiyorum ki?...
Nasıl öderim hakkını,annem ?...Bilmiyorum...
Ne günler yaşadık seninle birlikte...Ne isyanlarımız,ne haykırışlarımız,ne göz yaşlarımız oldu senle...Hep birlikte göğüs gerdik bir şeylere.Bazen ben,son noktaya geldim...Tanrı'ya bile isyanlar da bulundum...Ama sen hiç kaybetmedin ümidini,ya da kaybettin de,sırf bizler için,hep ümit ettin...Sana güvendim,sana inandım...Ben de,abim de senden öğrendik hayatla savaşmayı...Örneğimizsin annem…
Sana söylenecek kelimeler,cümleler kifayetsiz kalıyor annem...Seni anlatacak sözcükler bulamıyorum bazen...Öyle özelsin ki ve öyle benimlesin ki....Yüreğimsin,her şeyimsin annem...
İyi ki varsın annem...İyi ki varsın...Ve iyi ki benim ANNEMSİN.....
...SENİ ÇOK SEVİYORUM...
...ANNEM BENİM...
Kızın Duygu...
Şimdilerde ağzımı kocaman açıp ağlamak istiyorum...
